Makarna pişirirken, takip etmeyi sevdiğim birkaç teknik var - tek tek harika sonuçlar veriyorlar, ancak bir araya geldiklerinde birbirleriyle etkileşerek kalitesiz bir ürün üretiyorlar.

1. Makarna suyunun tuzlanması . Bu numarayı bir süre önce öğrendim ve en lezzetli makarnayı yapmak çok önemliydi. Makarnanın yemeğin ana noktası olmasını, sosun eşlik etmesini ve en baştan suya tuz almamın en iyi tadı makarnamda almasını istiyorum. Aslında, kaynattıktan sonra makarnayı süzerek doldurduğum sürece suyu cömertçe tuzlamanın çok işe yaradığını görüyorum.
2. Sosuma nişastalı makarna suyu eklemek . Nişastalı su gerçekten her şeyi bir araya getiriyor. Kalınlaştırdığını söyleyebilirsiniz, ancak bazılarının söylediği gibi meyane gibi değil - daha ziyade, nişasta yağları sosta emülsifiye eder (örneğin domates sosu, peynir ve zeytinyağı varsa düşünün) ve ayrıca zengin bir ağız hissi. Nişastalı makarna suyunun bir kısmını sosa ekleyerek gerçekten büyük başarı elde ettim ve bundan vazgeçmek istemiyorum.

Sorun şu ki makarna suyunu tuzladığımda , onu sosuma eklemek demek tüm o tuzu beraberinde - tatsız olabileceği noktaya getiriyor.

Öyleyse soruma: Bu iki teknik birbirini dışlayan mı? Yoksa tuzu sosa karıştırmadan makarnaya sokmanın bir yolu var mı?

Pompayı doldurmak için birkaç seçeneği düşündüm:

1. Kaynamadan önce makarnayı salamura edin
2. Makarnayı kaynar tuzlu suda başlatın, ardından tatlı suya alın (ikincisini sosta kullanın)
3. Makarnayı tatlı suda başlatın, sonra tuzlu suya geçin (önceki sosta kullanın)
4. Ekstra nişastalı su elde etmek için bir demet makarnayı (örneğin geniş yüzey alanı için ditalini) tuzsuz kaynatın. Kavurun ve gelecekteki soslarda kullanın.
5. Nişastalı suyu unutun ve örneğin mısır nişastası kullanın.